Administratie en fiscaal advies

Het Aziatischespecialiteitenrestaurant liep niet zo lekker meer. De klanten lieten het door de week afweten. In het weekend was het best druk. De huur en vaste lasten waren echter veel te hoog. Daar moest verandering in komen. Eén van de ideeën waar Jan, de oprichter van De Vente Administratiekantoor, mee kwam, was om erbij te gaan cateren. Na enkele lange gesprekken was er een plan bedacht hoe het een en ander aan te pakken. Jan maakte de calculaties voor de offertes. Na een paar maanden was contact gelegd met een evenementenbureau. Zij kwamen overeen om verschillende evenementen samen te gaan doen. Het werd een groot succes. Een grote internationale supermarktketen kreeg regelmatig internationale gasten op bezoek. Hoe ze daar ook in de watten werden gelegd, bij de diners was er nooit een buitengewoon positief gevoel. Totdat ze in aanraking kwamen met de eigenaresse van het Aziatischespecialiteitenrestaurant. Zij verzorgde op het hoofdkantoor het diner. De blijdschap van de gasten was van hun gezichten af te lezen. Na twee jaar heeft ze het restaurant verkocht en deed alleen nog de catering.

De heer Jaap Limberg* had ruim 25 jaar geleden de banketbakkerij van zijn ouders overgenomen. Zowel de buurt als omzet waren er met de jaren hard op achteruit gegaan. De meeste van hun vaste klanten waren inmiddels verhuisd. De nieuwe bewoners kochten geen brood en banket bij Banketbakkerij Limberg. Het jaarresultaat was inmiddels dramatisch. De winkel zag er nog hetzelfde uit als twintig jaar geleden. Vooral donkerbruin en oud. Toevallig belde Jan de Vente, de oprichter van De Vente Administratiekantoor, op. De klik was er snel. Jan werd de nieuwe boekhouder. Na het verwerken van de administratie vanaf januari tot augustus viel het op dat het resultaat van de banketbakkerij zeer beroerd was. Jan pakte de telefoon en vroeg zich af wat Jaap ervan vond. Hij wist dat het steeds moeilijker was om de rekeningen te betalen. Jaap wilde de zaak allang geleden een opknapbeurt geven. Het geld was er niet en de bank wilde hem niets lenen. Jan kwam toen met het idee om buiten, op de stoep voor de zaak, oliebollen te gaan bakken en een paar vrolijke vlaggenlijnen op te hangen. Binnen enkele dagen was de normale weekomzet al gehaald. Na vier weken was er al zoveel verdiend dat er geld genoeg was om de hele winkel op te knappen. Na drie maanden was er zelfs geld voor een nieuwe koelvitrine. Het jaar erna werd afgesloten met een winst die acht keer zo hoog was als die van de voorgaande jaren.

* Fictieve naam i.v.m. privacy.

Bij mijn periodieke bezoekje aan de zaak stelde de groenteman zijn vader van 75 jaar oud aan mij voor. Al snel kwam ik er achter dat zijn vader vroeger zelf ook een groentezaak had gehad. Zijn vader was drie dagen per week in de zaak te vinden en genoot er van om mee te werken. Verbaasd vroeg ik mij af waarom de vader niet op de loonlijst stond. Het geld dat hij in al die jaren in zijn werkbare leven had gespaard had hij in huurwoningen en winkels geïnvesteerd. Daar kwam een goed rendement uit. Naast zijn AOW kon hij er samen met zijn vrouw goed van leven. Met de zaak van de zoon ging ook goed. Ondanks alle aftrekposen betaalde hij over zijn top noch altijd 52% belasting. Ondanks het feit dat zijn vader geen loon wilde ontvangen van zijn zoon stelde ik voor om dat wel te doen. Hierdoor kreeg de zoon een extra aftrekpost van 52% over het loon dat hij betaalde. De ingehouden loonheffing behoedde de zoon niet af te dragen omdat dit onder de regeling lage lonen viel. De vader gaf het loon eens per jaar in de vorm van een schenking aan de zoon terug. Hiervoor was wel schenkingsrecht verschuldigd. Dat betaalde de zoon graag. Dat was inclusief de vrijstelling per saldo maar 2%. Een mogelijkheid tot belastingbesparing van 50% die zijn voorgaande boekhouders niet was opgevallen.

Vader had een meubelmakerij en een stoffeerderij. Moeder hielp meestal de klanten. De zoon hielp zowel vader als moeder en studeerde inmiddels aan de universiteit. In eerste instantie had vader een eenmanszaak. Voor moeder regelde de boekhouder meewerkaftrek. De zoon kreeg een zakcentje. Vader betaalde het studiegeld. Was dit wel zo slim? Niet echt. Gezien de verhoudingen binnen de zaak stelde ik voor om er een V.O.F. van te maken tussen vader, moeder en de zoon. Nu kreeg moeder ook recht op zelfstandigenaftrek en startersaftrek. De zoon kreeg een winstaandeel op basis van de gewerkte uren. Omdat de zoon op jaarbasis minder dan het urencriterium werkte, had hij geen recht op zelfstandigenaftrek. Omdat hij per saldo €8.000 per jaar kreeg, behoefde hij daar geen belasting over te betalen. De zoon kon nu zelf zijn studiekosten betalen met zijn verdiende geld. Vader droeg nu zelf niets meer bij. In totaal gaf vader dat een lager belastbaar inkomen van €7.820 + €2.123 + €8.000 = €17.403. Dit resulteerde in €7.309 minder betalen aan inkomstenbelasting.

Jan de Vente, oprichter van De Vente Administratiekantoor, werkte vlak voordat hij zijn eigen administratiekantoor oprichtte, bij een grote producent van reclameartikelen als hoofd boekhouding. Het was daar een drukte van belang. Na meer dan vijftig jaar was het bedrijf vanuit de binnenstad naar een mooi, nieuw pand op het industrieterrein verhuisd. De omzet liep de laatste jaren snel op. Het nieuwe magazijn was ruim opgezet. Het was Jan opgevallen dat er wel hard gewerkt werd, maar niet al te efficiënt. Hij deelde zijn bevindingen met de magazijnmeester en kwam met een slim plan om de routing beter te laten verlopen. De magazijnmeester voelde er niet zoveel voor. Hij vond alles wel goed gaan. Na een tijdje kwam de magazijnmeester bij Jan langs om te vragen of er een uitzendkracht bij mocht komen in het magazijn. Jan zei dat dit mocht op één voorwaarde. De magazijnmeester moest instemmen met het plan van Jan. Het plan werd uitgevoerd (kosten: €12.500,00). De efficiëntie was zo hoog dat de vier man die in het magazijn werkte voor de invoering van het plan en de uitzendkracht er na een maand niet langer meer nodig waren.